dijous, 28 de febrer del 2008

Apsaras más o menos


Este es mi primer post en este blog tan especial, y como quiero que sea especial igual es un poco largo, aviso a navegantes!!

Cómo explicar en cuatro líneas todo lo que siento desde hace días?? Qué difícil es condensar sentimientos en letras, transmitir lo que el corazón siente cada vez que entra en este blog y lee lo que en él hay escrito, y recuerda los buenos momentos que van más allá, que trascienden la pantalla... empecemos por lo primero a ver si soy capaz!!

Hace ya un tiempo que estoy enganchada a la danza oriental, me ha dado tanto que sólo lo puede entender quien esté en la misma situación, desde aceptar tu cuerpo tal y como es (al menos cuando bailas) hasta.... el infinito y más allá!! Pero esto de la danza tribal es muy nuevo para mí, de hecho hace superpoquito que estoy aprendiendo a bailarla, pero he de reconocer que ha sido un flechazo directo al corazón, como dice Sahlaa he sido abducida jeje. Y si me paro y miro en mi interior, intentando analizar el por qué, no es muy difícil de averiguar, y se llama APSARAS!! Si chicas, las “culpables” de que yo esté ahora y aquí escribiendo este rollopost sois vosotras, sin ningún género de duda. Me habéis transmitido vuestro buen rollo, vuestras sonrisas y risas, vuestros ceños fruncidos cuando algo no sale, vuestros saltitos de alegría, vuestras dispersiones y divagaciones, vuestra juventud, vuestra experiencia... un mundo. Sin casi conocerme me habéis dado a conocer vuestras contraseñas, y a continuación me habéis acogido en vuestra tribu como una más, así sin más, sin preguntar, sin cuestionar.... qué diferente de mi mundo hasta ahora!!

Y es que os habéis parado a pensar en lo distintas que somos en todos los aspectos?? Tenemos edades diferentes que van desde la adolescencia pasadita hasta la madurez pasadita también jejejeje..., caracteres distintos, formas de pensar dispares.. y sin embargo estamos unidas como hermanas por esta danza tan especial, que nos / me hace sentir parte de un grupo increíble y fantástico, un grupo superespecial que espero que dure una eternidad. Supongo que el resto de troupes tribales sienten algo parecido a lo que yo siento, y si no lo hacen, peor para ellas, que esta sensación no tiene precio. Para mí ya sois mi familia, casi más cercana que la de sangre que cada vez se aleja más de mí, y eso hace que cada vez que veo el video de nuestro ensayo se me llenen los ojos de lágrimas y tenga ganas de gritarle al mundo: “ei, mirad lo fantásticas que son mis chicas, lo bien que lo hacen y lo guapas que son! y yo soy una de ellas, flipa mundo!!!”

Bueno, ya casi está, no desesperéis que ya acabo, sólo decir una vez más GRACIAS APSARAS!!, por ser como sois, por aceptarme como soy, por ... todo lo que se os ocurra. Y una mención especial a Sahlaa, sin la cual nunca hubiera estado aquí escribiendo esto, y a quien o qué hizo que la eligiera como profe hace ya un tiempo, sin ni conocerla ni nada.. mi instinto no se equivocó, no.

Ah, y vamos a ser las mejores del Bcnraqs sin ninguna duda, no puede ser de otro modo, con lo supergeniales que somos pordios!!! Además, con el curro que me está dando el cinturón de marras como para no quedar de p... madre leshes!!!

Un superbeso sin fin y un abrazote de osita para todas!!

5 Comentários:

Amina ha dit...

Ostres!
Ja feia dies que t'ho notava, per la qual cosa no m'ha estranyat gens ni mica el teu escrit.
En primer lloc, m'encanta el teu escrit i que t'hagis atrevit a fer-lo!!!!és fantàstic!
En segon lloc, com vols que no t'obrissim les portes si ets meravellosa???!!!
En tercer lloc, estic supercontenta perquè al final ballaras amb nosaltres al BCN Raqs.
En quart lloc,tens tota la raó: fer cinturons i sostenidors i pantalles és un ...
En cinquè lloc, també tens tota la raó quan dius que tenim una profe fantàstica!!!!!!!!!!!!!!
I, ja per acabar, jo també et vull donar les GRÀCIES perquè ets una companya molt maca, que s'ha adaptat a nosaltres i ha volgut compartir amb les apsaras el seu bon rotllo. Espero que puguem ser apsaras molt de temps!!!!!!!!!!!!Sense perdre mai aquesta il·lusió i alegria que origina la dansa.
Un petonet ben gran per a tu, el meu sapito preferit.

Sònia... no tan fiera... ha dit...

Jo!! Yo ya no sé ni qué decirte... pero lo que sí puedo decir es que me alegro muchísimo de que notaras lo especiales que son este grupo de locas y que te dejaras llevar por ellas...

Porque como has dicho, a priori somos tan diferentes que es difícil explicarle a alguien de fuera qué hace que estemos tan unidas... y eso es la danza, aunque parezca raro!!! jajaj

Y no te agobies con el cinturón, joia!!! Que yo te ayudo, ahora tengo más tiempo libre! :-S

Un besazo enorme!!!

Zaib ha dit...

Hola guapa.
Has descrito perfectamente, todo lo que creo que sentimos todas.
Por suerte todas nos hemos sentido asi, en el momento de empezar, debido a las estupendas compañeras que tenemos y a la maravillosa profe, que tiene una manera de ser tan especial.
Yo me uno a ti para decir, que lo de la danza ha dejado de ser un jovi para mi, y a pasadado a otra fase mucho mas especial, una forma de sentirnos vivas, y siempre con alegría, y el convertir algo pequeño en algo demasiado grande para poder explicar con palabras, hay que vivirlo como lo vivimos nosotras.
Muchas gracia Tanit por haberte unido a nosotras.

Aicha_Sa ha dit...

Aiiiix! que me emociono... chicas, creo que tenemos todas un sentimiento superprofundo.. y me siento genial con todas vosotras...a vustro lado puedo compartir hasta mis verguenzas... estos ultimos meses no es que hayan sido los mejores para mí.. pero cada vez que nos reuníamos.. una sonrisa se me ponia en la cara

Y esque aunque suene a falso.. OS QUIERO UN MONTÓN.. a todas, sin niguna excepcion!

Cuando pueda os postearé un escrito que hice para una redacción de cataán.. habla sobre la mágica unión que hemos tenido

Y bueno, deciros que tengo una fotito nuestra en mi agenda.. y cuando más me agobio.. mas la miro y me alegro de lo bien que lo pasamos juntas...

Puede ser que no seamos el grupo que mejor baile tribal.. pero si que tenemos una fuerza especial..

Muchos abrazos!!!!

Brighid ha dit...

Hola,

De verdad que formais un grupo fantastico, con mucha ilusion, desenfado... muy bonito el escrito de Tanit, yo si que soy nueva, y me siento muy emocionada por haberme dado esta oportunidad de aprender de todas vosotras, contagiarme vuestra complicidad y buen rollo, gracias a Sònia por ayudarme a encontrar ese puntito que me faltaba sentir con la danza tribal, a todas por darme la oportunidad de ensayar y bailar y compartir con todas esos momentos y la ilusion por ser una pequeñita parte de Apsaras, que en el proximo festival brillara y dara mucho que hablar seguro.

Besos!!!

  ©Template by Dicas Blogger.

TOPO